به گزارش «قدس آنلاین»؛ در مبانی طب سنتی آمده است که توانایی عملکرد سالم دستگاه گوارش وقتی است که در معده احساس سنگینی نباشد، نفخ و قراقر در معده بروز پیدا نکند و طعم دهان هم طبیعی باشد؛ شخص احساس ترشی یا شیرینی و مزه‌های خاص در دهان خود بعد از غذا خوردن نداشته باشد همچنین احساس سکسکه، لرزش و کشیدگی در شکم نیز نداشته باشد.

از دیگر از نشانه‌های صحت معده میزان ماندگاری و بقای غذا در معده در حد اعتدال و خارج شدن غذا از معده در وقت معین، نه زودتر و نه دیرتر است؛ خواب باید در حد اعتدال، نه زیاد و نه کم باشد، همچنین شخص باید بتواند سبک از خواب برخیزد و پس از بیدار شدن، نفخی در چشمان و سنگینی در سر نداشته باشد و اجابت مزاج هم باید بالطبع راحت باشد و قسمت زیرین شکم پیش از دفع براز، اندکی برآمده باشد.

هرگاه معده قدرت هضم را نداشته باشد، تواتر در باز آمدن غذا به دهان و قراقر شکم روی می‌دهد و طعام بیش از حد معین در معده مانده یا آنکه قبل از وقت مقرر دفع خواهد شد؛ هرگاه صفرا در معده باشد مانع هضم غذا نمی‌شود بلکه گاهی موجب فساد آن می‌شود، در صورتی که سودا، هم مانع عمل هضم شده و هم غذا را فاسد می‌کند.

چنانچه ورمی در معده نباشد و قراقری هم رخ ندهد و غذا نیز در معده فاسد نشود و با وجود این هضم به‌خوبی انجام نپذیرد باید سبب را از سوء‌مزاج معده بدانیم و به اصلاح آن بپردازیم.